SKAMIENIAŁOŚCI

   Pomysł na wpis zrodził się w momencie gdy otworzyłem piwo Prażubr. Przyglądałem się obrazkowi owego Prażubra jaki widnieje na butelce i przypomniałem sobie o czymś. Miałem sprawdzić w internecie czy faktycznie taki okaz chodził kiedykolwiek po naszej planecie. W 99% byłem pewien, że tak. Nie rozczarowałem się...
Prażubr istniał naprawdę i jak można się domyślić był praprzodkiem dzisiejszych bizonów czy żubrów. Żubr stepowy, bo tak inaczej był nazywany żył w epoce lodowcowej i wyginął ok. 10 tys. lat temu...

                                                                           Prażubr po prawej.

Przeglądając internet natknąłem się na inne ciekawe artykuły i zdjęcia. Na Syberii odkryto idealnie zachowaną skamieniałość/mumię żubra stepowego. Wszystko było bardzo dobrze zakonserwowane, dzięki czemu zachowały się organy wewnętrzne, serce, układ pokarmowy czy naczynia żylne. 

Żubr spoczywał w tzw. wiecznej zmarzlinie, ciało uległo hibernacji dzięki czemu nie zgniło. 

Szukając informacji o wyżej wspomnianym zwierzęciu natknąłem się na jeszcze jedno zdjęcie... Kliknąłem na nie i ukazał się artykuł, którego końcówka chwyciła mnie za serce. Może na początek pokażę zdjęcie:

Chyba każdy jest w stanie domyślić się, że przedstawia ono małego mamuta. Z badań wynikło, że jest to młoda, bo niespełna miesięczna samiczka mamuciątka. Po badaniach jakie przeszła, naukowcy nabrali podejrzeń, że biedaczka utknęła w błocie rzecznym i po prostu utonęła. W momencie odnalezienia, dokonano analizy zawartości żołądka. Te wyniki poruszyły moimi emocjami... W żołądku znaleziono jeszcze zachowany ślad mleka matki. 

   Zaciekawił mnie proces w jaki powstają skamieliny. Gdy przeczytałem o tym wszystkim to cóż... jest to dość skomplikowane pod względem nazewnictwa więc nie będę tu przytaczać tych wszystkich zwrotów naukowych (nie chodzi o to bym kopiował cały tekst). W wielkim skrócie: ciało po śmierci jeśli znajdzie się w odpowiednich warunkach beztlenowych i bez możliwości rozwoju bakterii zostaje podatne na pewien proces zwany fosylizacją. Wszystkie budulce tkanek, kości zostają zamienione na inne składniki mineralne np. krzemionkę czy węglan wapnia (najczęściej). W takim stanie potrafią przetrwać wieki. Takie mumie jak przedstawiłem wyżej są swego rodzaju skamieniałością, tzw. kompletną. Zachowały się bowiem pozostałości tkanek miękkich, w skutek np. zamarznięcia i wysuszenia.

Skamieniałości były dla mnie zawsze kamieniem w kamieniu, bo tak też wyglądają i po poznaniu dokładnego procesu powstawania mogę przyjąć, że tak faktycznie jest.